Quand un russe rencontre un japonais, qu'est-ce qu'ils font ?

Quelle question ! si ce sont des espérantistes ils discutent, pas de problème, en Espéranto bien entendu

http://www.ipernity.com/doc/36860/3830929?from=3940479&at=1232447469

et patati et patata

 

Et quand un espérantiste belge qui ne sait pas le serbe rencontre un espérantiste serbe qui ne sait pas le flamand, qu'est-ce qu'ils font ?
Ben ! quelle question ! ils discutent, bien sûr !

http://www.ipernity.com/doc/dimitrije.dimjan/4872170

 

 

Franca sciencisto Jean-Pierre PETIT igis sin fama dum la jaroj 1980-aj per serio de bildliteraturaj albumoj celantaj vulgarigi sciencajn temojn, kiel elektro, neeŭklidaj geometrioj, kosmologio, ktp. Tiuj albumoj ne plu estas reeldonitaj libroforme, sed ili nun haveblas senpage elŝuteble en la Interreto. KAJ S-ro PETIT alvokis, ke ili estus tradukitaj al kiel eble plej da lingvoj. kAJ, ja vi divenis! nun du el ili ekzistas en la Internacia Lingvo! Jen la adreso de TTT-ejo: http://www.savoir-sans-frontieres.com/ Kaj la rekta adreso por elŝuti la du esperantigitajn albumojn: “Ĉio relativas” http://www.savoir-sans-frontieres.com/JPP/telechargeables/esperanto/tout_est_relatif_esperanto/tout_est_relatif_esperanto.htm kaj “Por kelkaj kromaj amperoj” http://www.savoir-sans-frontieres.com/JPP/telechargeables/esperanto/ampere_esperanto/amperes_esperanto.htm

 

Jen libro kiun esperantistoj devus legi !

Kui memoras pri libro eldonita en 1898 far iu Samuel ODELL : The last War or the Triumph of the english tongue ? Kaj tamen la fantazmoj, kiujn ĝi flegas estas « brute interesegaj » ! ... kaj ja des pli en la nuna epoko, kiun ĝi prilumas pensige...

Rezumo de l'libro:

Ni estas en jaro 2 600, Usono konsistas el 185 subŝtatoj, kaj estas federacio mondskala da anglalingvaj nacioj (kiuj senbalastigis sin delonge el la sengravaj lingvoj, kiaj estis la franca, la germana kaj la itala (preterpase tio jam okazas en Francio kadre de la fama « instruo de vivantaj lingvoj (tiel) en bazlernejo » !) « Komence historion pluraj rasoj ekzistis, klarigas la profesoro de l'libro en sia leciono, sed nun ĉinoj malajoj, nigruloj surgenuiĝis fronte al siaj blakulaj fratoj, ili malaperis kiel popoloj, kaj ni iom lasis ilin vivi pro kompato. Kelkaj el inter la konkerintoj lasis sin malaltiĝi al malsupera nivelo pro rasmiksiĝinte je la venkitoj Sed ne la anglalingvaj popoloj ! Ili ne kompromisis kun la Malbono, ili neniigis ĝin. » .....

Nu ! nur restas Rusio kiel akso de l'Malbono kaj kontraŭstaro je Rusio stretigis ligojn inter la landoj okcidentaj (t.e. angleparolantaj, ni memoru) Kiam tiuj ĉi komencis alproksimiĝi al « homa perfekteco » (tiel),  abismo inter la Bono kaj la Malbono iĝis tiom profunda, ke milito iĝis nepraĵo. Milito finigonta per neniigo de la fortoj de l'Malbono. La mil kvin cent spacŝipoj de la aliancintoj ekipatis per bomboj ekterordinare detrupovaj kaj speco de napalmo (jam !).

Naŭ milionoj da kadavroj pliposte venko estas fakto, kaj nun ekas okupacio, lernigonta al Orient-Eŭropo kaj Fora-Oriento pri kio precize signifas « libereco » kaj « civilizo ». Unue oni malpermesis la naciajn lingvojn, kaj enkondukis la anglan. Oni metis la indiĝenoj en rezervejoj kaj plejan parton de la tereno oni disdonis je enmigrintoj el la « civiliza mondo ». Finfine post 35 jaroj tiureĝimaj oni povis krei la tuteran Usonegon.

 

(fonto kaj multe pli da maltrankvilaĵoj kaj rivelaĵoj en libro de Sven Lindqvist : « Maintenant tu es mort – Le siècle des bombes »)

 

Voilà qui jette un autre éclairage sur W. Bush sur les USA et l'impérialisme linguistique !

Qui se souvient d'un livre publié en 1898 (parmi d'ailleurs plusieurs autres titres de la même eau, c'est une année mémorable) par un certain Samuel Odell The last War or the Triumph of the english tongue ? Et pourtant les phantasmes qui le nourrissent sont « vachement intéressants » .. et encore plus de nos jours ... où ils jettent un éclairage troublant.

Résumé du bouquin :

Nous sommes en 2 600, les Etats-Unis comptent cent quatre-vingt-cinq Etats et forment une fédération mondiale de nations anglophones, qui se sont débarrassés depuis belle lurette des langues insignifiantes qu'étaient le français, l'allemand et l'Italien (c'est déjà ce qui se passe chez nous dans le fameux « enseignement des (sic) langues vivantes à l'Ecole Primaire »  !). « Au commencement de l'histoire, il existait plusieurs races » explique le professeur du livre dans son cours de 2 600, « mais maintenant les chinois, les malais et les noirs se sont mis à genoux devant leurs frères blancs (il aurait pu ajouter les irakiens ...). Ils ont disparus en tant que peuple et nous les avons laissés vivre par pitié. Certains conquérants se sont laisser abaisser à un rang inférieur en se mêlant aux vaincus. (ça ne vous rappelle rien ? vous souvenez-vous des thèses de Hitler à ce sujet ?) Mais pas les peuples anglophones ! Ils n'ont pas composé avec le MAL ; ils l'ont anéanti. » ...

Bref il ne reste que la Russie comme axe du Mal et l'opposition à la Russie a cimenté les liens entre les pays occidentaux (c.à d. anglophones, souvenons-nous) Quand ces derniers ont commencés à approcher la « perfection humaine », l'abime entre le Bien et le Mal est devenu tellement béant que la guerre s'est imposée. Une guerre qui devait se terminer par l'anéantissement des forces du Mal. Les millle cinq cent engins spaciaux des Alliés étaien équipés de bombes d'une puissance de destruction extraordinaire et d'une sorte de napalm (déjà !)  -« un feu qui ne peut être éteint »

Neuf millions de cadavres plus tard la victoire est acquise, et commence l'occupation, qui a appris à l'Europe de l'Est et a l'Extrème-Orient ce que voulaient dire exactement les mots « liberté » et « civilisation ». D'abords on a interdit les langues nationales et on a introduit l'anglais sur tout le territoire. On a parqué les indigènes dans des réserves, et le plus gros des terres ont été cédés aux immigrants du « monde civilisé ». Enfin en 2 600 après 35 ans de ce régime on a pu créer les Etats-Unis du Monde.

 

 

AL KIU ? . . .

Al kiu direktiĝu, ho ve, la vana plendo

Kontraŭ la temp' petola,

Ke en la frosta nokto blovadas plora vento

Sur ŝia tomb' izola ?

Apud oreloj miaj senvorta flustro fluas

Spirblove tra l'silento,

Kiel aŭtona monto en la nebul' fluktuas

Antaŭ matena vento.

Tial mi spasme tenas la ŝnuron de l'vivreto

Kiel fiŝist' sur gardo,

Al la tempflu' senfina gapas kaj en sekreto

Esperas pri fiŝsalto.

Kaj nun, nun restas simple la retĉifono jena –

Moko pri la esperoj,

Spirpene mi sopiras je l'tempo senrevena

Kaj dronas en larmeroj.

En la malluma nokto jen mi tutsole migras,

En nokto malĝojkova :

Fantome en stellumo nur mia ombro nigras

Apud la tombo nova.

Al kiu . . . Sed mi timas per la vekrio ĝeni

Tiun kvieton pian ;

Kliniĝas kaj etendas manojn por ĉirkaŭpreni,

Ho, freŝan tombon ŝian.

Morna kampar' ne havas limon, nur en la foro

Vilaĝaj lampoj flagras.

En la arbaro densa jen vagas mi en solo,

Dum strig-disputoj akras.

luma nokt' profunda la teron ĉirkaŭvolvas

Kaj kovras vin kaj min.

Vi dormas sub la tero kviete, dum mi orfas

Vage en halucin'.

Mi volas, ke aŭroro ne venu ĝustahore

El l'griza oriento,

Apud la kara tombo por ĉiam mi restadu sole

Kaj velku en silento.

Tamen la sun' aperas jam ĉe l'ĉiela rando,

Ĵus vekiĝintaj birdoj

Ĉie en la arbaro bruadas kun ĝojkanto :

Ree matena bildo.

Baldaŭ rigora vintro forpasos kaj aprila

Brizo alportos verdon,

Ankaŭ ne mankos floroj kiel ornamo brila

Por kovri la tombverton.

Sed ĉar  vi, mia kara, devas eterne dormi

Sub senkompata tero,

Nek tagon nek printempon mi nun esperas, por mi –

Nur la nokto-malhelo.

                                                                                                             Xu Zhimo (ŝju ĝimo)